✿ شلمچه ، قطعه ای از بهشت...

حتی اگر نمی شنیدی که اینجا شلمچه است ، دلت به وسعت عصر عاشورا می گرفت...

همین که اولین  نفس را در هوای پاکش می کشیدی ، نسیمی آشنا به مشامت می رسید...

آری شلمچه عجیب بوی کربلا می داد...

شنیده بودم که شلمچه بوی چادر خاکی زهرا می دهد...

شنیده بودم ، اما شنیدن کی بود مانند دیدن ، مانند چشیدن ...

مثل دریا می ماند ، دریا از دور هم زیباست 

اما کجا یکسان است حال آن کسی که دریا را از دور می نگرد با آنکه جلوتر می رود و با دستانش حس میکند خنکای آب روانش را...

آنجا هرکسی به وضوح حس می کرد ، به وضوح می دید که مادری هر شب آنجا مادری می کند

عطر فاطمه عجیب پیچیده بود ،مهر مادری عجیب دل ها را آرام می کرد ، سکوتش عجیب بود...

 هوایش عجیب بود ، نسیمش عجیب بود ، خاکش عجیب بود.. و غروبش از همه چیز عجیب تر...

غروب شلمچه عجیب دل را به بازی می گرفت ، حرف ها داشت برای گفتن ، کافی بود که دل به آسمانش دهی

کافی بود سر به سجده بگذاری ، کافی بود تنها به    خاک های گرفته در مشتت نگاهی کنی ، دیگر باران بود و چشمان تو ، می بارید ...

 اصلا بارش بارانش عجیب بود ، عجیب ...

 اصلا بارش بارانش عجیب بود ، عجیب ...

می گفت : در شملچه شاهپر شهادت خشکانده‌اند که اگر بادی برخیزد،

 صدای بال فرشتگان را می‌شنوی که برای تبرک از این خاک صف کشیده‌اند...

آری صدای بال ملائکه را می شنیدی و حس می کردی که چگونه عطر آسمان کربلا را برایت به سوغات آورده اند...

شاید تبادلی عجیب از فضای عطرآگین کربلا با جبهه ها ...

دریافت