داشت از دل میگفت!
میگفت دلی که با شنیدن اسم امام حسین میلزره ، واقعا دله !!!
این دل خیلی حرمت داره... خیلی...
آخه این دل نظر شدست...
نظر ارباب به این دل افتاده...
دعاهایی که از این دل در میاد زود به مرحله ی اجابت میرسه...
این دل دیگه یه گـوهـره!!
این دل خونه ی پویایی و تحرکه...
واسه این دل ایستادن و تلو تلو خوردن دیگه بی معنیه!
این دل برا خودش دژیه !!!
یه دژ محکم و استوار
دیگه نباید هر چیزی اونو تکون بده
نه بعضی نگاه ها ، نه بعضی حرفا ...
باید محکم باشه این دل ...
صاحبش باید خیلی مراقبش باشه ، خیلی هواشو داشته باشه...
نکنه با یه حرکت گوهر به این با ارزشی رو از دست بده...
.
.
.
همین طور میگفت و میگفت...
و من فقط حیران به تماشا نشسته بودم...